Na poprawę (mojego) humoru :)

Całe szczęście, że są przyjaciele... Przyjaciele, którzy wiedzą kiedy są naprawdę potrzebni. Z jednej strony wiedziałam, że samotność i totalne odizolowanie dobrze mi robią, ale czułam, że potrzebuję być blisko osób, na które zawsze mogę liczyć.
I wtedy zjawiła się Ona...
Nie było jej w kraju od kilku dobrych miesięcy - zwiedzała Hiszpanię i Portugalię.
Dzwoniła przed kilkoma dniami - tłumaczyła, pocieszała, w zasadzie nic nie musiała mówić... wiem, że mnie rozumiała! Zawsze tak było - nie musiałyśmy wypowiadać słów, a i tak wiedziałyśmy o co każdej chodzi :) Nic nie wskazywało na jej rychły powrót...
I tak po prostu - dzwonek do drzwi - otwieram, a tam... Ona - opalona, uśmiechnięta i pełna optymizmu.
Tym ostatnim potrafi zarazić każdego!
- Dlaczego już  wróciłaś? Przecież...
- DLA CIEBIE... - przerwała mi w pół słowa.
W jednej chwili słońce znów dla mnie zaświeciło, niemożliwe stało się bardziej możliwe,czarne wydało się jakby jaśniejsze...
- Dobrze, że jesteś... tylko tyle mogłam wyszlochać.

PS. Ona... najukochańsza, najwspanialsza, moja... nie zapomniała o prezentach ( "podarunki zawsze poprawiają nastrój" - tak mówi )
Dziś początek... resztę zostawię na później ;)

DZIĘKUJĘ...