Nie zawsze jabłko jabłkiem było...

Nie zawsze jabłko jabłkiem było,
wpierw było szczere kwiecie,
przedtem pienisty kwiecia cień,
przedtem wiosenny sen na świecie,
a najpierw - czysta miłość.

Potem zielone wiały liście
zielonym w krąg szelestem,
po dziennym trudzie kos perliście
piosenkę nucił wśród gałęzi,
nawet gdy wiało deszczem.

Jesienią liście podrętwiały,
lato odeszło milcząc.
Ach, co tam! w palce gwiżdżę śmiało,
bo pierwszym jabłkom pokraśniały
nadęte ich policzki!

Co było niebem i co słońcem,
usta i ciało krzepi,
a oczom jasność daje lepszą.
Tak się wypełnia rok jabłeczny,
i na tym pieśni koniec.

Tadeusz Borowski

Będąc dzisiaj w szpitalu u mojego M. spotkała mnie miła niespodzianka

- przemiły współtowarzysz szpitalnej niedoli męża - już zoperowanego - mego

wręczył mi siatę pełną przepięknych, czerwoniutkich jabłuszek :)

Podarek należał mi się (wg przemiłego współtowarzysza) za bycie wyjątkowo

miłą i sympatyczną osóbką - a co!

A, że Pan okaz się sadownikiem, więc cóż innego wręczyć mógłby, jak nie jabłuszka :)

Owoce prezentowały się wyjątkowo okazale - wygląd zapowiadał anielską ucztę dla podniebienia...

I tak też było:

twarde - przy każdym gryzie słychać było moje ulubione "strzelanie";

soczyste - kilka sladów na bluzce będzie mi przypominało ten wieczór;

słodko-kwaskowe - takie lubię najbardziej...

Pytałam Pana o nazwę tej odmiany, ale jak strzelił we mnie jakimś obco brzmiącym wyrazem,

to nawet nie próbowałam jej zapamiętać!

Cóż, wychodzi na to, że to jednorazowy romans z tymi pysznościami :)

Chyba przesadziłam - brzuch mnie boli...