Jestem, a jakby mnie nie było...

Dłuuuugo mnie nie było! To znaczy, byłam... ale mało aktywnie uczestniczyłam w blogowym świecie.

Wpadałam do Was oczywiście, odlądałam, podziwiałam, czasem skrobnęłam jakiś skromne słówko :) ale postów nie zamieszczałam, bo czasu brak! Brak na zdjęcia, na redagowanie i ogólnie brak na wszystko!!!

Tak to jest, jak się ma rekonwalescenta ( po dwóch operacjach i o dwóch kulach ) w domu. Jest, a jakby Go nie było... Mam na myśli zrobienie czegokolwiek, pomoc w czymkolwiek. Najprostsze czynności sprawiają mu problem, zwykłe rzeczy urastają do rangi nieziemskich wyczynów, itd itp. Nie, nie żalę się - próbuję chyba wytłumaczyć swoje niezorganizowanie sama przed sobą... Wszystko w biegu, żeby jak najszybciej być w domu, żeby nie czuł się samotny, żeby mu pomóc... aby w zamian otrzymać jeden z tych ciepłych uśmiechów, który jest rekompensatą za wszystkie niedogodności i za moje dzielne stawianie czoła przeciwnościom dnia codziennego :) Ostatnio, w ciągu 5 wolnych minut, które miałam między załatwieniem spraw urzędowych, a zakupami, dokonałam czynu niegodnego, zwanego SPONTANICZNYM ZAKUPEM ;) - kupiłam piękne miseczki, na które polowałam od dawna...  

I jescze kilka migawek jesiennych zbiorów

z naszej (mojej i suni ) ostatniej krótkiej wyprawy do lasu ;) 

Dziękuję Wam za odwiedziny, miłe słowa

i... wogóle za to, że jesteście :)